Het is al weer eind maart en Vaico is alweer gegroeid als kool.
Hij begint al een heel eigen willetje te krijgen. Het is een echt huisvriendje en begint steeds beter te luisteren. De cursus legt hem dan ook geen windeieren.
Het is een hele brave en vrolijke hond, gek op balletjes, stokken en knuffels.
Knuffels zijn echter niet veilig voor Vaico. Deze worden allemaal kapot gebeten en de vulling moet er uit!
Ook autorijden gaat heel goed met Vaico. Zo gauw de motor gestart wordt beginnen de oogjes al dicht te vallen.
De tijd is aangebroken dat we Vaico mee naar huis mogen nemen.
Het is uiteraard een heel spannende dag voor zo’n diertje om bij je moeder, broertjes en zusjes weggehaald te worden en vervolgens in een vreemd huis terecht te komen.
Vaico is dan in het begin ook een beetje onwennig. Lees verder Hoera! Hij is er!→
Woensdag 11 januari. De laatste keer dat we op bezoek gaan voor dat we Vaico mee naar huis mogen nemen.
Nog 2 weken en dan mogen we Vaico mee naar huis nemen. Kyra is aan het aftellen met een zelfgemaakte aftelkalender.
Ik kan wel weer hetzelfde schrijven: Wat een scheetje, och wat lief…maar dit wordt nogal cliché. Waar, maar cliché.
Wel noemenswaardig is dat we de kennel inliepen en Vaico als eerste op ons af gehuppeld kwam om ons te begroeten.
Meer en meer krijgen wij het gevoel dat dit onze hond is, hij lijkt ons al te herkennen!
Uiteraard willen ook Vaico’s broertjes en zusjes wel even laten weten dat ze er zijn en dat ze aangehaald willen worden. Kyra komt er dan ook snel achter dat ze al heel scherpe tandjes hebben wanneer er eentje een hap neemt in haar kuit. Aangezien Opa en Oma ook mee zijn geweest om de pups te bekijken besluit de eigenaresse dat het misschien beter is om Vaico mee te nemen naar de woonkamer. Hier kunnen we dan even allemaal genieten van Vaico’s gekke capriolen.
Puur genieten!
We zijn weer een stap verder om Vaico te huisvesten.
De eerste stap hiervoor was om van de zolder een speelkamer te maken voor de kinderen zodat al hun speelgoed naar de zolder kan verhuizen. De woonkamer stond namelijk nog vol met Lego en Playmobil en we willen voorkomen dat dit voorzien wordt door Vaico’s tandafdruk.
Dus….we mesten met zijn allen de zolder uit….wat een teringzooi bewaart een mens zeg!
Na 4 keer op en neer te rijden naar het milieupark zien we eindelijk weer de contouren van de zolderkamer. Na het leeghalen van de kamer is al het speelgoed dat in de woonkamer stond verhuist naar de zolder. We hoeven je natuurlijk niet te vertellen dat de kinderen enorm blij zijn met hun eigen speelkamer.
Nu de woonkamer ontdaan is van het speelgoed hebben we ineens een zee van ruimte in de woonkamer. Dus de bench voor Vaico kan geplaatst worden. Uiteindelijk hebben we toch maar niet gekozen voor een standaard inklapbare bench maar voor een mooie kamerkennel van Zooplus.nl. Zoals je kunt zien op de foto’s hieronder is deze een stuk mooier en robuuster dan de standaard benches en is deze in dezelfde hamerslag stijl als de vogelkooi. Wel is deze kennel een stukje groter dan eerder door ons berekend voor dit ras. Dit heeft voor Vaico echter het voordeel dat hij wat meer leefruimte heeft als we hem toch eventjes alleen moeten laten.
We zijn weer op bezoek geweest!
De pups groeien als kool. Wat een Beren!
We hebben weer een knuffelmoment gehad met Vaico. Hij kan ondertussen zelfstandig zitten en begint ook aan vingers te knagen.
11 januari mogen we nog een laatste keer gaan kijken alvorens dat we Vaico op woensdag 25 januari mee naar huis mogen nemen.
Maandag 19 december zijn we weer op bezoek geweest bij de fokker.
Tjee wat zijn ze groot geworden in die korte tijd!
De oogjes zijn nu open, maar ze lopen nog niet. De pups trekken zich met hun pootjes vooruit over hun buikje, alhoewel ze voornamelijk nog veel slapen.
Uiteraard is het weer knuffeltijd en wordt 1 van de pups ook flink in de watten gelegd en door ons allemaal even goed geknuffeld.
Hierbij weer enkele foto’s, volgende week volgt weer meer.
Maandag 5 december worden we gebeld. Het is de fokker!
Er zijn 2 nestjes geboren. Baja heeft 7 puppy’s op donderdag 1 december gekregen en Froukje heeft er 5 gekregen op zondag 4 december!
We mogen diezelfde week nog gaan kijken en er is dan ook snel een afspraak gemaakt voor woensdag 7 december om op kraamvisite te gaan.
In 1 woord geweldig. Wat een gezicht die kleine wezentjes. Blind en doof maar toch niet geheel hulpeloos weten ze telkens zich voortslepend de moeder weer te vinden.
Timo en Kyra mogen beide even een puppy van 3 dagen oud vast houden.
Na het bezoekuur worden nogmaals wat gegevens genoteerd. O.a. dat wij gekozen hebben voor een Reu, het liefst met lichte ogen en wit op de kop. Alhoewel dit geen must is. Ze zijn allemaal even lief.
We kijken al weer uit naar ons volgende bezoek op maandag 19 december!
Op bezoek bij de fokker!
We hebben een kennismakingsgesprek gehad bij de fokker van het door ons gekozen hondenras:
De Nova Scotia Duck Tolling Retreiver
Wat een lieve honden zijn dit! Bij binnenkomst komen 2 volwassen honden enthousiast kennis maken.
Na even aan ons gesnuffeld te hebben en de nodige aandacht te hebben gehad zoeken de honden rustig hun eigen plekje weer op.
We werden onthaald met koffie en vlaai en uitvoerig gesproken over de honden en waar ze eventueel terecht zouden komen.
Al met al een heel prettig gesprek met de fokkers.
Daarna konden we natuurlijk ook nog even gaan kijken bij de puppy’s die ze op dat moment hadden.
Moeder Izzy was in de kennel met haar pups van een week of 5 oud. Wat een scheetjes! Ze kwamen allemaal over elkaar buitelend op ons afgerend om geaaid te worden.
Vooral de veters in de schoenen van Timo en Kyra vonden ze heel interessant.
In de kennel ernaast zat Baja. Een ander teefje dat bijna uitgeteld is en dus puppy’s verwacht. Binnen enkele dagen zou hier ook nog Froukje bij komen.
3 nestjes in korte tijd! Dit is best een unicum! De fokster verteld ook dat ze volgend jaar hooguit 1 nestje zal verwachten en het jaar erna misschien helemaal geen.
Ze heeft onze gegevens genoteerd en zal contact opnemen zodra er weer een nestje geboren is.
Week 2 is aangebroken voor het opbouwen van de nieuwe tuin.
Paul Geijselaars begint op maandag 13 juli met goede moed aan het leggen van de tegels. Ondanks de regenbuien werd er hard doorgewerkt om in ieder geval een groot gedeelte van de tuin betegeld te hebben.
Dinsdag 14 juli wordt het werk hervat. Helaas laat de leverancier even op zich wachten met het leveren van broodnodig zand. Hierdoor kan het leggen van het terras onder de overkapping pas in de middag hervat worden. Maar Paul zou Paul niet zijn als hij niet door zou gaan met werken. Zijn doelstelling is nog altijd om de tuin voor het weekeinde klaar te hebben voor ons. Dus de extra borders langs de trappen zijn reeds klaar gemaakt en na de levering van het zand is weer begonnen aan het terras.
woensdag ochtend is Paul weer vroeg aanwezig om zijn werkzaamheden te hervatten en gaat het werk gestaag door. De laatste tegels worden gelegd, de plantjes gehaald, split ingereden, en de borders in orde gemaakt. Donderdag ochtend zullen de tegels gevoegd worden.
Helaas is het daarna wachten tot zaterdag middag alvorens wij onze eerste stappen in onze nieuwe tuin mogen gaan zetten.
